Als liefhebber van eerdere films van Sandler’s productiemaatschappij Happy Madison (Happy Gilmore, The Waterboy, I now pronounce you Chuck and Larry) had ik vrij hoge verwachtingen van Grown Ups. Met uiteraard de man zelf in de hoofdrol en een in potentie grappige cast (Kevin James, Chris Rock, David Spade en Rob Schneider) zou je een hilarische film mogen verwachten, niks is echter minder waar…..
Vijf jeugdvrienden die vroeger samen kampioen geworden zijn met hun basketball team komen bijeen voor de begrafenis van hun toenmalige coach. Lenny Feder (Adam Sandler) is een rijke Hollywood producer met door en door verwende kinderen. Tijdens de begrafenis ziet hij zijn vrienden voor het eerst in jaren weer. Ze besluiten ieder met gezin (Rob Schneider met een vrouw die zijn moeder had kunnen zijn en David Spade als vrijgezelle ‘player’) het weekend in een huisje in de bossen door te brengen. Als de vijf vrienden inzien dat hun kinderen zich niet zonder digitaal speelgoed kunnen vermaken besluiten ze het goede voorbeeld te geven…..
De film begint qua tempo nog best aardig, maar zakt daarna vrij snel in. De meeste grappen zijn of te flauw of veel te voorspelbaar om echt leuk te zijn. Bovendien zijn de meeste grappen aftreksels van Sandler’s eerdere werk. Zoals helaas al eerder getoond (Click, You don’t mess with the Zohan) ligt de moraal er ouderwets Amerikaans dik bovenop (verwende kinderen, gezinsproblematiek etc) en wordt deze ook nog eens in een veel te laag tempo verteld waardoor je je als kijker nog meer gaat storen. Er zitten heus wel een paar leuke grappen en komische situaties in de film (mede dankzij Steve Buscemi) maar niet genoeg om de film te redden.
Wat het schrijven van scenario’s betreft lijkt Adam Sandler zijn beste tijd gehad te hebben. Als acteur echter heeft hij in zowel verleden als recentelijk (Punch Drunk Love, Funny People) aangetoond wel degelijk grappig te kunnen zijn en te kunnen acteren. Wellicht dat hij voortaan het schrijven aan anderen over moet laten en zich uitsluitend op acteren moet gaan richten.
4/10
Vijf jeugdvrienden die vroeger samen kampioen geworden zijn met hun basketball team komen bijeen voor de begrafenis van hun toenmalige coach. Lenny Feder (Adam Sandler) is een rijke Hollywood producer met door en door verwende kinderen. Tijdens de begrafenis ziet hij zijn vrienden voor het eerst in jaren weer. Ze besluiten ieder met gezin (Rob Schneider met een vrouw die zijn moeder had kunnen zijn en David Spade als vrijgezelle ‘player’) het weekend in een huisje in de bossen door te brengen. Als de vijf vrienden inzien dat hun kinderen zich niet zonder digitaal speelgoed kunnen vermaken besluiten ze het goede voorbeeld te geven…..
De film begint qua tempo nog best aardig, maar zakt daarna vrij snel in. De meeste grappen zijn of te flauw of veel te voorspelbaar om echt leuk te zijn. Bovendien zijn de meeste grappen aftreksels van Sandler’s eerdere werk. Zoals helaas al eerder getoond (Click, You don’t mess with the Zohan) ligt de moraal er ouderwets Amerikaans dik bovenop (verwende kinderen, gezinsproblematiek etc) en wordt deze ook nog eens in een veel te laag tempo verteld waardoor je je als kijker nog meer gaat storen. Er zitten heus wel een paar leuke grappen en komische situaties in de film (mede dankzij Steve Buscemi) maar niet genoeg om de film te redden.
Wat het schrijven van scenario’s betreft lijkt Adam Sandler zijn beste tijd gehad te hebben. Als acteur echter heeft hij in zowel verleden als recentelijk (Punch Drunk Love, Funny People) aangetoond wel degelijk grappig te kunnen zijn en te kunnen acteren. Wellicht dat hij voortaan het schrijven aan anderen over moet laten en zich uitsluitend op acteren moet gaan richten.
4/10
No comments:
Post a Comment