Tirza (Rudolf van den Berg, 2010)

Nederlandse films, ze kampen nog steeds met een imagoprobleem. Slecht acteerwerk, te veel seks, gevloek en slechte scripts. Gelukkig komen er zo langzamerhand steeds meer films uit in Nederland die bewijzen dat het ook anders kan, films als Simon, Cloaca en TBS waren voor mij dusdanig goed dat je ze bij wijze van spreken meteen on-Nederlands wilt noemen.

Ondanks deze goede ervaringen ging ik toch enigszins bevooroordeeld naar Tirza, onterecht want hij mag wat mij betreft meteen aan het rijtje goede Nederlands films worden toegevoegd.

De film verteld het verhaal van Jörgen Hofmeester (Gijs Scholten van Aschat) die zijn dochter Tirza (Sylvia Hoeks) afzet op het vliegveld. Ze gaat met haar Marokkaanse vriendje Choukri (Nasrdin Dchar) naar Namibië. Jörgen wordt ongerust als hij na een paar dagen nog niks van Tirza gehoord heeft. Naarmate de tijd vordert en hij nog steeds geen bericht van zijn dochter heeft gekregen, besluit hij haar te gaan zoeken in Afrika.

Om op het eerste vooroordeel in te gaan, namelijk dat er slecht geacteerd wordt in Nederlandse films, in Tirza bewijst Gijs Scholten van Aschat waarom hij een van Neerlands besten is. Hij speelt op fenomenale wijze de rol van de desperate vader die zijn dochter zoekt. Tijdens zijn verblijf in Namibië, neemt hij kindprostituee Kaisa (“Do you want company sir?”) op sleeptouw en gebruikt hij haar om zijn frustraties over het thuisfront verbaal te uiten. Gedurende deze ‘gesprekken’ wordt het voor de kijker langzaam maar zeker duidelijk hoe Jorgen zijn leven er uitziet qua zowel werk als privé situatie. De vele flashbacks laten zien hoe de relatie met zijn oogappeltje Tirza was en hoeveel moeite hij had met de relatie tussen haar en haar Marokkaanse op ‘Mohammed Atta’ lijkende vriendje.

De film is dusdanig gemonteerd dat je eigenlijk vanaf het begin Jörgen zijn zoektocht volgt en middels flashbacks steeds meer puzzelstukjes aangereikt krijgt over wat er vooraf allemaal aan het thuisfront heeft plaatsgevonden. Dit is op een dusdanige manier gedaan dat je als kijker constant je beeld van beide hoofdpersonen gaat bijstellen.

Naast het vermissingsverhaal en de relatie tussen vader en dochter geeft de film ook een schrijnend beeld van de Afrikaanse leefomstandigheden. Het Afrikaanse landschap echter wordt schitterend in beeld gebracht. Ook een actueel Nederlands thema komt aan de orde, namelijk dat van vooroordelen jegens moslims. Al met al raakt Tirza een hoop thema’s aan zonder echt moralistisch over te komen of te oordelen, en laat wat dat betreft de kijker het werk doen.

Tirza is een film die mij in meerdere opzichten positief verrast heeft. Ik heb weliswaar het boek niet gelezen maar ik heb begrepen dat de film ook voor mensen die het boek wel kennen een verrassing in petto heeft. Wat mij betreft de beste Nederlandse film van dit jaar en een terechte Oscar inzending.

8/10