The Rum Diary (Bruce Robinson, 2011)

In 1998 maakte Johnny Depp furore als Raoul Duke in de ‘filmtrip’ Fear and Loathing in Las Vegas naar het boek van de in 2005 overleden Hunter S. Thompson. De film, die inmiddels een cultstatus verworven heeft, bevestigde definitief de acteerkwaliteiten van Depp. Dat deze inmiddels de trekjes van het Duke karakter(en Jack Sparrow uiteraard) in bijna al zijn rollen lijkt te leggen wekt bij mij veelal irritatie op en draagt niet altijd bij aan de kwaliteit van zijn spel (denk bijvoorbeeld aan The Tourist). Dat hij juist in een film die wederom gebaseerd is op een boek van Thompson laat zien dat hij zijn gekke bekken achterwege kan laten is verrassend.

Depp speelt Paul Kemp, een journalist uit New York in de jaren ‘50 die Amerika tijdelijk wil ontvluchten en zodanig in Puerto Rico terecht komt waar hij voor de San Juan Star gaat schrijven. Kemp ontdekt al snel de rum en geeft zich net als veel van zijn collega’s moeiteloos over aan de alcohol. Ondanks zijn chaotische en lichtzinnige aanpak wordt zijn talent opgemerkt door zijn baas (Richard Jenkins) maar ook door een louche projectontwikkelaar Sanderson (Aaron Eckhart) die zijn schrijven wil gebruiken voor enigszins malafide commerciële doeleinden. Als Kemp intrekt bij twee van zijn zeker niet-alledaagse collega’s en verliefd wordt op Sanderson zijn verloofde (Amber Heard) stapelen de ontwikkelingen zich in hoog tempo op.

Van het plot moet The Rum Diary het zeker niet hebben. Het enigszins onsamenhangende verhaal is niet memorabel maar ook zeker niet storend. Veel meer vallen de acteerprestaties van Depp en met name die van Giovanni Ribisi, die een naar Hitler's toespraken luisterende überalcoholist speelt, op. Ook de regie en soundtrack zijn dik in orde wat maakt dat de film dankzij het hoge tempo en de soms bizarre gebeurtenissen vermakelijk genoeg is.

Vooraf is de grootste valkuil van een film als deze dat met de Hunter S. Thompson en Johnny Depp combinatie een “Fear and Loathing in Puerto Rico” verwacht wordt. Niets is minder waar. Ondanks de hoge mate van alcohol consumptie in de film is zowel de stijl als het narratief totaal anders en is de enige associatie met de eerdergenoemde ‘klassieker’ de stem van Depp. Dit kwam voor mij persoonlijk als een welkome verrassing. De trailer had wat dit betreft weinig goeds voorspeld, ook gezien de extreem flauwe grappen, die gelukkig grotendeels al in de trailer zaten en daarmee beperkt bleven.

The Rum Diary is een vermakelijk en verfrissende film die helaas niet echt overtuigd in boodschap (waar de makers duidelijk wel toe pogen) maar dankzij goed acteren, absurde situaties en een behoorlijk tempo zijn hoofd ver genoeg boven water weet te houden.

(Opmerkelijk: Regisseur en scriptschrijver Robinson, zelf lange tijd alcoholist geweest, had kennelijk al 6,5 jaar geen druppel alcohol gedronken. Om zijn writer’s block te overwinnen dronk hij een fles drank per dag om vervolgens na voltooiing van het script geen druppel meer te drinken.)

7/10