Glengarry Glen Ross (James Foley, 1992)

Wat Scarface is voor rappers, is Glengarry Glen Ross voor verkopers. Met name de befaamde ‘peptalk’ van Alec Baldwin spreekt voor veel salesprofessionals tot de verbeelding. Deze scene en anderen worden tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt als trainingsmateriaal in de saleswereld. Of de film ook juist wordt geïnterpreteerd valt net als bij menig rapper voor Scarface, te betwijfelen.

Een groep verkopers, allen werkzaam voor een bedrijf dat stukken land en onroerend goed verkoopt, worden na tegenvallende resultaten krachtig toegesproken door een topverkoper (Alec Baldwin) van een moederbedrijf. Hun doel is simpel: beter dan hun collega’s worden anders verliezen ze hun baan. Veelal werken de mannen met ‘leads’ die beheerd en bewaard worden op kantoor door hun manager (de in 1992 nog relatief onbekende Kevin Spacey). Aangezien deze leads veel geld waard zijn en de werknemers onder grote druk staan, is het letterlijk roversgoed. Een van de werknemers bedenkt dan ook dat het voordeliger kan zijn om deze leads te stelen en door te sluizen naar een concurrerend salesbedrijf. Als de volgende dag de leads inderdaad verdwenen zijn en iedereen onder mogelijke verdenking staat wordt de kern van het bedrijf pijnlijk blootgelegd.

Glengarry Glen Ross is gebaseerd op het theaterstuk van David Mamet wat in 1984 een Pulitzer prijs won. Mamet was zelf in de jaren ’70 werkzaam in een ‘real estate office’. Met een theaterstuk als bronmateriaal zal de film veel dialoog bevatten en dat vraagt om topacteurs en die zijn dan ook in overvloed aanwezig. Met Kevin Spacey, Ed Harris, Alan Arkin, Jack Lemmon, Alec Baldwin, Jonathan Pryce en Al Pacino kent de film een absolute topcast. Dat de film weinig sets (het tweede deel van de film speelt zich uitsluitend op kantoor af) kent, doet niks af aan de kracht van de film. De dialoog en het bijkomende acteerwerk is sterk genoeg om de film te dragen, sterker nog, de vonken vliegen er van af. Het schijnt zelfs dat sommige leden van de cast op dagen dat ze zelf niet speelden toch kwamen kijken om de indrukwekkende prestaties van hun collega’s te kunnen aanschouwen. Glengarry Glen Ross is dus absoluut een showcase ‘acteren’.

Maar, het is gelukkig meer dan dat. Inhoudelijk maakt de film goed duidelijk hoe de saleswereld in elkaar zit. Werknemers (en werkgevers) staan vaak onder hoge druk en verliezen veelal de moraal uit het oog. Onder druk is een leugen zo gemaakt, zorgelijk is het echter, dat het liegen als normaal wordt beschouwd en onderdeel van het vak lijkt te zijn geworden. Niet alleen is dit een eigenschap die de verkopers in de film richting hun klanten hebben, ook ten opzichte van elkaar is het firma ‘list en bedrog’. Het is een tweede natuur geworden.

Glengarry Glen Ross slaagt er dus overtuigend in de transitie van toneel naar film te maken zonder dat dit kunstmatig overkomt. Mede dankzij een enorme lading acteergeweld lijkt de film om te vliegen en had wat mij betreft nog langer mogen duren. Een film die de kijker makkelijk aan het denken zet, zonder echt belerend over te komen. Verplichte kost voor zowel verkoper als klant!

Voor de liefhebbers:

“ABC, Always Be Closing.....”

8/10