Moneyball (Bennett Miller, 2011)

Een waargebeurd verhaal over een Amerikaanse honkbalploeg met een hoofdrol voor Brad Pitt. Ik moet eerlijk zijn, ik was vooraf in eerste instantie niet echt enthousiast. Sportfilms vallen mij over het algemeen vaak tegen (denk aan Remember the Titans of recentelijker Clint Eastwood’s Invictus) maar toen ik zag dat Bennett Miller (Capote) de regie op zich nam en Philip Seymour Hoffman een rol heeft, werd ik toch gematigd enthousiast. Gelukkig maar, want Moneyball is een geslaagde film die in tegenstelling tot eerder genoemde films niet zozeer over sport alswel over sportmanagement gaat.

Moneyball draait om Billy Beane (Brad Pitt), vroeger een groot honkbaltalent maar altijd een belofte gebleven. Hij koos al snel om niet op het veld maar ernaast als manager carriere te willen maken. Zo is hij GM (General Manager) van de Oakland Athletics. Na zijn eerste seizoen in de World Series met de Athletics moet hij afscheid nemen van zijn drie beste spelers die opgekocht zijn door veel rijkere clubs. Het is nu aan hem om een nieuw team op te bouwen, helaas met beperkte financiele middelen. Tevens is de coach van het team, Art Howe (Philip Seymour Hoffman), ontevreden over zijn contract en alles behalve blij met manager Beane. Het ziet er dus bar slecht uit voor onze hoofdpersoon totdat hij Yale Whizzkid Peter Brand (Jonah Hill) ontmoet. De schuchtere Brand is erg analystisch aangelegd en benaderd het honkbalspel met uitgekiende statistiek en beweert dat het mogelijk is om met het beperkte budget in een, in theorie, kampioensploeg samen te stellen. Beane stelt Brand aan als zijn assistent en gaat, ondanks felle protesten van alles en iedereen binnen de club, met deze nieuwe methode een kampioensploeg bouwen.

Beane krijgt de meeste weerstand van de huidige scouts van de club. Het zijn precies dit soort scouts die hem ooit als supertalent de honkbalwereld binnenhaalden (Beane verkoos honkbal boven studeren, ondanks het behalen van een volledige studiebeurs) waar hij nu hard tegen opbokst. Als de nieuwe ploeg van de Oakland Athletics de eerste wedstrijden kansloos verliezen, blijkt dat Beane alles en iedereen op eén  lijn moet zien te krijgen. Zo is er de coach Howe die weigert mee te werken aan het bizarre plan van zijn manager en stelt deze andere spelers op dan door de statistiek voorgeschreven. Dankzij een aantal vernuftige stappen en scherpe onderhandelingsmethoden, weet Beane uiteindelijk een team te kneden wat honkbalgeschiedenis zou schrijven door 20 wedstrijden op rij te winnen en daarmee de benadering van spel en spelers voor altijd zou veranderen.

In tegenstelling tot de meeste sportfilms legt Moneyball de focus niet zozeer op het spel maar meer op wat er aan vooraf gaat en de dingen die zich achter de schermen afspelen. Geen van de hoofdrolspelers is dan ook speler binnen het team. Het ontbreken van dure sterren is immers juist de kracht van de nieuwe methode. De film is daarmee ook beter dan het gemiddelde sportdrama. De dialogen zijn scherp en intelligent, en het spel van met name Jonah Hill is erg overtuigend. De Superbad acteur speelt de verlegen maar intelligente ‘honkbal-wizard’ erg natuurlijk. De door zijn personage toegepaste methode was binnen de honkbalwereld extreem impopulair vanwege het onmenselijke karakter, daar waar honkbal een sport van het volk is. Via de charismatische en daadkrachtige Beane kreeg deze methode de kans die het verdiende en valt nu niet meer weg te denken binnen het honkbal. Dat Beane uiteindelijk de credits krijgt lijkt Brand niet echt te deren, dit past weliswaar bij zijn bescheiden karakter, maar lijkt onrechtvaardig. Helaas wordt hier binnen de film naar mijn mening iets te gemakkelijk overheen gestapt.

Wat ook zeker een minpuntje is is het gebruik van Philip Seymour Hoffman. Hij is in mijn ogen nog steeds de beste acteur van dit moment en wordt niet naar volle potentie gebruikt door een regisseur die hem eerder met Capote een van de beste rollen uit zijn carriere gaf. Hoffman speelt niet slecht, maar komt naar mijn smaak te weinig aan bod. Deze kritiek geldt niet alleen voor het gebruik van de acteur, maar ook zijn karakter had vaker naar voren mogen komen.

Al met al is Moneyball een verfrissende film binnen het sportgenre die ondanks de vernieuwende invalshoeken er niet aan ontkomt toch, zeker tegen het einde, enkele genre-cliches te gebruiken. Het zijn punten die maar slechts af en toe storen, en de film niet van een dikke voldoende afhouden.

Mocht Jonah Hill overigens voor de nodige filmprijzen in aanmerking gaan komen let dan goed op, hij is na deze film moeilijk te herkennen.

7.5/10